Budynek Wydziału Prawa i Administracji, Wydziału Nauk Społecznych UWM ma szczególne położenie stanowi wizytówkę zarówno Miasta Olsztyn jak również Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego -leży przy głównej trasie wlotowej z kierunku Warszawa, Gdańsk. Jego kompozycja architektoniczno-urbanistyczna jest stonowana, wpisująca się w zastaną tkankę, nie degraduje otoczenia a użyte materiały wykończeniowe (cegła) charakterystyczne są dla architektury zarówno Kortowa jak i całego regionu warmińsko-mazurskiego.

Inwestycja liczy 12 tys. m kw., z czego prawie połowa stanowi powierzchnia użytkowa. Są tu dwie duże sale, jedna na ponad 250, druga na ok. 130 osób. Jest też 58 mniejszych sal dydaktycznych, są także sale specjalistyczne: kryminologiczna i sądowa. Budynek będzie użytkowany przez 6000 studentów.

Składa się z kilku brył, których wysokość zwiększa się z północy na południe ilość kondygnacji zwiększa się - z dwóch, do trzech i maksymalnie czterech w centralnej części założenia.

Obiekt można podzielić w bryle na trzy zasadnicze części — środkową czterokondygnacyjną oraz dwu i trzykondygnacyjne skrzydła obu wydziałów. W części wejściowej oplatają one dziedziniec, z którego prowadzi główne wejście do budynku.

Dziedziniec pełni funkcję integracyjno-wypoczynkową dla użytkowników oraz podkreśla oficjalny charakter uczelni. Najwyższą część założenia stanowi centralnie zlokalizowany trzon pełniący funkcję wspólną — w nim znajdują się hole główne stanowiące strefę buforową pomiędzy pozostałymi funkcjami. Tam też znajduje się wejście główne do budynku — od strony północnej.

Najwyższa część założenia zlokalizowana centralnie pełni funkcję buforową pomiędzy funkcjami dydaktyczną i pracowniczą; znajdują się w niej przestronne hole i główny trzon komunikacyjny, zawiera strefę wejściową do budynku, pełni funkcję reprezentacyjną. Do części środkowej dostawione są niższe bryły— od strony południowej 3- kondygnacyjne skrzydła z pomieszczeniami dydaktycznymi, od północnej 2 do 3 kondygnacyjne skrzydła z pomieszczeniami administracyjnymi i pracowniczymi, których ułożenie tworzy dziedziniec zewnętrzny— przedpole strefy wejściowej.

Zastosowano rozstaw okien tworzący uporządkowany rytm na elewacji. Na podstawie jednego modułu przyjęto dwie wielkości otworów okiennych których dobór wynika z funkcji pomieszczeń. W parterze okna zlicowano z wewnętrzną płaszczyzną muru aby wydobyć światłocień na elewacji a otwory w murze sięgają poziomu terenu przy budynku na podobieństwo kolumnady aby podkreślić prestiż funkcji budynku jaką jest uczelnia wyższa. Wejście główne do budynku prowadzi z dziedzińca od północy. Zostało zaakcentowane poprzez podcień zapewniający jednocześnie niezbędne zadaszenie.