Przedmiotem inwestycji była rewitalizacja historycznego obiektu Akademii Zamojskiej w Zamościu.

Budynek dawnej Akademii Zamojskiej zlokalizowany jest na obszarze Starego Miasta w Zamościu, wpisanego w 1992 r na listę Światowego Dziedzictwa UNESCO, jako doskonały przykład miasta renesansowego z końca XVI w. Wykonane prace konserwatorskie, restauratorskie oraz roboty budowlane w budynku Akademii oraz otoczeniu objęły remont konserwatorski budynku Akademii wraz z zagospodarowaniem i uzbrojeniem terenu oraz zaadaptowanie części budynku na cele działalności kulturalnej. Robotami budowlanymi objęty został cały budynek dawnej Akademii z dziedzińcem, elementy zagospodarowania i uzbrojenia terenu. Prace aranżacyjne zostały wykonane w części pomieszczeń obiektu przeznaczonych na działalność ekspozycyjną i działalność kulturalną.

Z ogólnej przestrzeni użytkowej budynku Akademii Zamojskiej wynoszącej 7956,60 m2 na cele kulturalne przeznaczono powierzchnię 2971,51 m2.
Trzy pomieszczenia na parterze adaptowano na ekspozycję muzealną pn. Dzieje Akademii Zamojskiej i drukarni akademickiej, piętro drugie (poddasze) w całości adaptowano na cele kulturalne Zamojskiej Akademii Kultury. Zadanie obejmowało remont konserwatorski przywracający budynkowi dawnej Akademii Zamojskiej formę z drugiej połowy XVIII w. Zrealizowane prace miału ma celu przebudowę korpusu budynku, przywrócenie historycznego układu przestrzennego pomieszczeń, wykonanie nadbudowy przez odtworzenie dachu mansardowego, co pozwoliło na odtworzenie bryły budynku w formie z 2 połowy XVIII w oraz adaptację powierzchni na cele użytkowe. Przeprowadzenie prac konserwatorskich we wnętrzach, na elewacjach, pozwoliło na objęcie ochroną zachowanych elementów zabytkowych oraz przywrócenie charakteru budynku w formie, jaką prezentował przed likwidacją Akademii. Obiekt wpisany do rejestru zabytków woj. Lubelskiego. Zakres wykonanych robót budowlanych i konserwatorskich, obejmował odtworzenie historycznej bryły dawnego gmachu Akademii Zamojskiej oraz wyglądu elewacji, konserwację i restaurację XVII-wiecznych, XVIII-wiecznych i XX-wiecznych polichromii oraz zachowanych elementów kamiennych. Przywrócenie wysokiego, mansardowego dachu, krytego dachówką ceramiczną: wymianę stolarki okiennej na drewnianą, skrzynkową; wykonanie schodów z parteru na piętro z zastosowaniem okładziny drewnianej, odtworzenie portalu zachodniego i cokołu budynku z piaskowca, aranżację dziedzińca wewnętrznego przy użyciu klinkieru naturalnego; wykonanie obróbek blacharskich z blachy tytanowo-cynkowej. Usunięcie wtórnych przemurowań z podcieni dziedzińca wewnętrznego i zastąpienie ich przeszkleniami z zastosowaniem profili aluminiowych. W przeprowadzonych pracach konserwatorskich polichromii zarówno dawnej (technika fresku), jaki nowożytnej (techniki mieszanej) zastosowano materiały konserwatorskie w postaci zapraw wapienno piaskowych o odpowiednio dobranej frakcji. Użyto je do uzupełnień rekonstruowanych patii tynkarskich scalających przedstawienia malarskie oraz farb w postaci pigmentów nieorganicznych, do rekonstrukcji warstwy malarskiej. Wyprawy rekonstruowane malowano w kolorze neutralnej, przełamanej bieli farbami silikatowymi o odpowiedniej paro przepuszczalności. Całość polichromii zabezpieczono werniksem metodą natrysku.